Verslag 15e winterreis Alphen-Dongen

Eind november, iedereen zit weer te wachten op de mail die René zal sturen. Als je mee wilt zal je op zaterdagmorgen vroeg uit je bed moeten om je aan te melden. Wij waren gelukkig op tijd en konden dus op 18 januari 2020 weer mee.

Zaterdag 18 januari, de wekker maar wat vroeger gezet, want 6.30 uur verzamelen in Alphen is toch wel erg op tijd. We zijn er nog voor half 7 maar de bus staat er al en velen zitten al in de bus. Zoals altijd de senioren voor in de bus en de “jongeren”achter in, de meeste ook al met een grijstint of kalend. Mooi op tijd vertrekt de bus richting Dongen.

Daar aangekomen stappen ook de dames en heren uit de regio in. Meteen wordt er ook een zakje met versnaperingen uitgedeeld. De organisatie heeft gedacht dat we ’s ochtends geen tijd hebben gehad voor een ontbijt denk ik. Lekker een grote koek, mars en voor het gezonde een appel . Ook nog een flesje water erbij. En dan gaat de tocht beginnen naar Twente, dus ruim 2,5 uur in de bus. De sfeer is meteen erg goed er wordt volop gekletst, we hebben elkaar ook al weer enkele weken niet gezien.

René en Frans heten ons welkom en wensen ons ook nog de beste wensen voor het nieuwe jaar, maar blijven dan een lange tijd stil. Als we bijna bij de eerste verzamelaar zijn, krijgen we wat uitleg.

Frans en René hebben contact gehad met Wim Hoff uit Westerhaar tijdens een reis/show ergens. Deze Wim is begonnen als monteur bij een klein bedrijf. Dit zag hij niet zitten voor de lange duur en zijn vrouw motiveerde hem om voor zich zelf te beginnen. Zo gezegd zo gedaan, en vanuit een klein mechanisatiebedrijfje met goede service groeide een steeds groter bedrijf. Zijn vrouw zag telkens weer mogelijkheden om uit te breiden en zo geschiede. Zijn hobby oude tractoren kon hij er ondertussen nog bij doen.

Op de dag dat wij komen heeft hij alles erg netjes opgeruimd en in de showroom waar normaal de nieuwe heftrucks staan heeft hij nu zijn verzameling oude tractoren staan. We zijn de eerste groep die hij en zijn vrouw ontvangen. We zijn erg welkom en krijgen allemaal koffie met krentewegge. De automaat is het niet gewend dat het zoveel bakjes achter elkaar moet zetten, maar houd het gelukkig tot de laatste bezoeker vol. Iedereen mag overal kijken en daar maken de medereizigers zeker gebruik van, vooral de hoekjes waar misschien nog wat oude niet opgeknapte spullen staan, maar daar was hier weinig te zoeken. Na 1,5 uur gaan we weer verder. Wim heeft 2 verzamelaars in de buurt benaderd met de vraag of we daar ook welkom zijn.

Het volgende adres is de Familie van Middendorp in Sibculo. Deze familie woont aan een doodlopend straatje, wat voor de buschauffeuse weer een uitdaging is. Maar Mimi is door de jaren heen al heel wat gewend en keert de bus mooi als wij aan het rond kijken zijn. We worden hartelijk welkom geheten met koffie en cake in een garage waar wat kleine snuisterijen staan en waar je ook het een en ander kan kopen wat betrekking heeft op oude tractoren. In een schuur heeft hij zeer veel Fiat’s staan, de meeste ook al netjes opgeknapt. Buiten staat er een rijtje van klein naar groot van jong naar oud. We kijken gezellig rond. Achter de schuur waar de opgeknapte Fiat’s staan is er ook een rijtje hokjes/containers die gemaakt zijn van golfplaten en ander plaatmateriaal. Deze deuren zijn op slot, wat de gemiddelde bezoeker erg nieuwsgierig maakt. Na een uur gaan we weer verder naar Firma de Arend in Vriezenveen. Als we weer op de bewoonde wereld zijn is Mimi erg blij: amai, amai da was wel het einde van de wereld.

De familie Abbink is eigenaar van de firma. Firma de Arend is een potgrondbedrijf. Zij composteren groenafval en verpakken het in zakken en verkopen dit dan voornamelijk op de duitse markt. Het bedrijf was van de buren die geen opvolgers hadden. Moeder Abbink besloot op een middag dat zij het het beste konden kopen en deed dit. Tijdens het avondeten zei ze tegen haar man dat ze ’s middags het bedrijf had gekocht. Dit noemen we dus vrouwenkracht. Door de jaren heen hebben ze zelf de boel geautomatiseerd en kunnen dus samen met de zoon het bedrijf draaiend houden. Ondertussen hebben ze ook een verzameling John Deeres bij elkaar gezocht. Het begint met een miniatuur op de brievenbus, dan een kleine traptractor op een pallet en dan door naar een steeds grotere.

Dat we welkom zijn kunnen we aan alles merken, Marco verteld volluit over het bedrijf, zoon en dochter zorgen voor een drankje en een hapje. Het begint met koffie, maar even later gaat het over op bier en bitterballen. Lekker hoor die vette hap als het buiten toch wel wat koud begint te worden.

Helaas moeten we weer vertrekken anders had het hier wel eens laat kunnen worden.

Dan gaan we de bus weer in voor een lange rit terug richting Oosterhout Brabant. Het kletsen wordt een stuk rustiger en hier en daar vallen er wel wat ogen dicht. Zelfs Marc word wat rustiger,ik weet niet of het komt dat ik aantekeningen zit te maken en zijn verhalen in het stukje ga verwerken. Maar wees gerust Marc dat is niet gebeurd. Om half 5 zijn we dan in Oosterhout bij Jan Caron, voor vele van ons bekend als eigenaar van grondwerkbedrijf Caron. Jan is een grote verzamelaar van legervoertuigen en ook grote machines als kranen, shovels en kranen. In een grote loods heeft hij alles tentoongesteld, sommige wel erg dicht op elkaar. Het is ongeveer hetzelfde als thuis. Als het binnen kan staan mag je het aanschaffen. Ik heb er een hekel aan als de werft (plaats) niet opgeruimd is. De groep word verdeeld en ieder krijgt een gids mee die verteld over de voertuigen. Mooi om te horen hoe enthousiast ze zijn over het opknappen. Het blijkt dat er bijna dagelijks mensen zijn die als hobby hebben om alles te onderhouden en op te knappen. Natuurlijk is de gezelligheid tijdens de koffie ook een reden om daar naartoe te gaan. Sociale contacten zijn ook erg belangrijk natuurlijk en als dat kan tijdens het uitoefenen van je hobby wat wil je nog meer.

Hoeveel voertuigen er staan ik kan er geen schatting van maken, maar het zijn er veel. Ook vele kratten met onderdelen die ze misschien nog eens nodig kunnen hebben. Dit komt we dan wel weer bekend voor, je mag niets weggooien want misschien heb je het volgend jaar of later nog wel eens ergens voor nodig. De loods is erg groot maar toch weer niet groot genoeg er staat ook nog van alles buiten. Wel buiten maar in hoekje waar je het niet ziet.

Tijdens het rondkijken worden we per groep een beetje gestuurd naar de frietwagen waar weer lekkere friet en een snack op ons liggen te wachten. Binnen met een blikje drinken is dat een heerlijke versnapering. Rond half 7 vertrekt de bus weer richting Dongen en daarna naar Alphen.

Om 19.45 uur zijn wij weer terug in Alphen en kunnen we terugkijken op een hele gezellige dag, met mooie verzamelingen en humor onder de medereizigers.

René en Frans hartelijke dank voor het organiseren, tot volgend jaar weer.

Marjo Graafmans